Ο ποιητής κανέναν δε θα σώσει/ Η ποίηση στο τέλος του κόσμου μπορεί

Υπάρχουν δύο χρόνοι όπως υπάρχουν δυο χώροι

Ο χρόνος που η ποίηση είναι καταγέλαστη τρυφή
κι ο εκείνος ο χρόνος που τις φτερούγες τ’ Άγγελου τσακίζει
απ’ της ορμής του τη βία και η ποίηση χωνεμένη δύναμη σώζει

Υπάρχει Ο χώρος που η ποίηση κατακρημνίζεται
άθυρμα των δυνάμεων του κόσμου
κι ο χώρος ο μέγας της ποιήσεως που η ποίηση τα σύμπαντα αρθρώνειι

Πρέπει κανείς να αποφασίσει σε ποιον κόσμο θέλει να ζει
σε ποιον χώρο και χρόνο θέλει να ζει
αυτό είναι και δεν είναι συνθήκη είναι όμως σαν του καταδειχθεί

Ο ποιητής κανέναν δε θα σώσει
Η ποίηση στο τέλος του κόσμου μπορεί