‘O,τι μου συμβαίνει γίνεται με το πέρασμα του χρόνου χαρακτήρας
ταξιδεύω στο βαθύ σύμπαν κοιμισμένος ακούγοντας τη μυθολογία του Χατζιδάκη, μια σερενάτα του Σούμπερτ, το adagio από ένα κονσέρτο για βιολί του Βαch
βυθισμένος σε μια βιωματική απραξία, δημιουργώ εγκεφαλικά γεγονότα και θλίβομαι
είναι ίσως ο μόνος τρόπος να ζητώ συγχώρεση από το Θεό της ύπαρξης για τα διαρκή και ανήκεστα λάθη μας
φαίνεται να μην με ταράζει τίποτε, αλλά μιας αγάπης τα κύματα που ζεστά της το χρόνο μου σπουν σε μια λίμνη βυθούν με
και μιλούν για τα σύμπαντα με κλαυθμυρισμούς αληθείς κι αναγκαίους απ’ των γεγονότων τη βία,
σιγή μουσική…μακριά από πράξη και βία
Καλά Χριστούγεννα