τ’ αγκίστρι

Η ζωή από μακριά φαντάζει
ένας κύκλος παραπλάνησης κι αποκάλυψης
και κει που σουν μαγεμένος απομαγεύεσαι
κι αντικρίζεις με δέος το δέος ως ηλιθιότητα
και ξανά στον κύκλο βουτάς
χωρίς μάθος στο πάθος σε μια νέα μάγευση
γιατί τον έρωτα πάντα ερευνώντας
αυτός σε ξεγελά, σαν τ’ αγκίστρι
που πάντα το ψάρι ξεγελά, αδήριτα
έτσι θυμάμαι εκείνη την περίοδο
παραπλάνησης, με τα κρασιά και τες ηδονές