όνειρο θερινό

ξαφνικά μια σαγήνη βουβή με τυλίγει
και καθώς σιωπώ, παίρνω απόσταση
βουτώ αργά σε μια λίμνη ατάραχη
η οποία αντί να με έχει ελαφρόν
με δένει με σχοινιά και με φιμώνει
δεν υπάρχει διαφυγή παρά μόνον
αυτή η σιωπηρή απόγνωση

Στρατής Φάβρος