Musée des Beaux Arts
Για την οδύνη ποτέ δεν είχαν λάθος
Οι Δάσκαλοι οι παλιοί : πόσο καταλάβαιναν καλά
Την ανθρώπινη της διάσταση · πως τη θέση της παίρνει
Ενώ άλλος τρώει ή το παράθυρο ανοίγει ή βαριεστημένα σουλατσάρει κάποιος,
Πώς καθώς οι ηλικιωμένοι με προσήλωση περιμένουν και πάθος
Για την εκ θαύματος γέννηση που πάντα πρέπει να υπάρχει
Παιδιά που δεν την αναζητούν εξαιρετικά να συμβεί και με πάθος,
σε μια λίμνη μικρή στην άκρη του δάσους πατινάρουν ελαφρά :
Ποτέ δε ξεχάσαν ως καίριο της περίστασης μνημείο
Ότι και η τρομερή μαρτυρία πρέπει ένα δρόμο να πάρει
Σε μια γωνία σε κάποιο ξεχασμένο σημείο
Όπου οι σκύλοι στη σκυλίσια ζωή τους προχωρούν και του βασανιστή το άλογο περνάει
και την αθώα του πλάτη πίσω από δέντρο ξύνει.
Στον Ίκαρο του Μπρέγκελ για παράδειγμα: πώς όλα τη πλάτη τους χαρωπά
γυρνούν απ τη καταστροφή · O ζευγάς ίσως απ’τη θανάσιμη έχει ακούσει βουτιά
την πλαταγή, την τελευταία του θανάτου κραυγή
για κείνον όμως δεν ήταν μια αποτυχία τρομακτική ·
Ό Ήλιος έλαμπε όπως καθώς φαίνεται έπρεπε στα πόδια τα λευκά
που εξαφανίζονταν μέσα στα πράσινα βαθιά νερά
και τ’ ακριβό το πλοίο το κομψό που μιαν απίστευτη φαίνονταν καθαρά εικόνα να χει δει,
ένα αγόρι να πέφτει από τον ουρανό, ναι αυτή
είχε φαίνεται κάπου να πάει κι ήσυχα έπλευσ’ ανοιχτά.
Μετάφραση Σ.Φάβρος
Καλοκαίρι 2013
Musee des Beaux Arts
W. H. Auden
About suffering they were never wrong,
The old Masters: how well they understood
Its human position: how it takes place
While someone else is eating or opening a window or just walking dully along;
How, when the aged are reverently, passionately waiting
For the miraculous birth, there always must be
Children who did not specially want it to happen, skating
On a pond at the edge of the wood:
They never forgot
That even the dreadful martyrdom must run its course
Anyhow in a corner, some untidy spot
Where the dogs go on with their doggy life and the torturer’s horse
Scratches its innocent behind on a tree.
In Breughel’s Icarus, for instance: how everything turns away
Quite leisurely from the disaster; the ploughman may
Have heard the splash, the forsaken cry,
But for him it was not an important failure; the sun shone
As it had to on the white legs disappearing into the green
Water, and the expensive delicate ship that must have seen
Something amazing, a boy falling out of the sky,
Had somewhere to get to and sailed calmly on.
Στρατής Φάβρος - Strates Fabbros 