Το ουίσκι

Παντού ένας κύκλος γνώριμων συνηθειών
η ζωή στην κανονικότητα της αποδοχές σιωπηρές
στα δόντια μου βρυγμός της μανίας ο σκοπός
καταστέλλει την ποιητικότητα του έγγαμου βίου ο ρυθμός

θέλω να μιλήσω την αλήθεια
αλλά η αλήθεια κρύπτεται φιλεί
θέλω να αγαπήσω το χειμώνα
αλλ’ η αγάπη την άνοιξη ποθεί

είμαι σε μια κατάσταση ενεή ασύστατη και εφεκτική
το νόημα ψάχνω μα εκείνο σε αλλη αυλή κατοικεί
για χάπια από μπρόκολο διαβάζω που νικούν τον καρκίνο
είναι το ξέσκισμα της σάρκας ηθικό όταν γίνεται από σκύλο;

Το ουίσκι θερίζει τον Στοππάκιους Πάπενγκας η καρδιά μου κρυώνει
και στον αρίθμητο κόσμο ένα περιστέρι ψειρίζει τα φτερά του, Ω Πόπλιε Νάσε
τον πρώτο Αθάνατο φαντάζομαι κάπου στα 2107 σε ένα ατύχημα πεθαίνει
να νικήσουμε το Θάνατο είναι μια εικασία δίχως νόημα, Ρούφα και σκάσε

https://www.facebook.com/notes/strates-fabbros/%CF%84%CE%BF-%CE%BF%CF%85%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%B9/1055231161153953