Στο ιερό της εκκλησιάς

«The act of writing begins with Orpheus’ gaze,
and that gaze is the impulse of desire»

Μ Blanchot

Κάθε μορφή διατύπωσης δεν είναι παρά μια μικρή λευκή γραμμή
σε έναν σκοτεινό ορίζοντα μια αποτυχία μια βύθιση σε μια νέα στερεοτυπία

μια άρνηση αυτού που είναι, μια συστηματική επιλογή
φόρμας, ύφους, λεξιλογικού ύφους

συντακτικής δομής γραμματικής και φωνολογικής μανιέρας
μια επιμελημένη σύνθεση για να αποκρύψει όλο αυτό που είναι

προβάλλοντας ένα σύννεφο την θολή εικόνα μιας ουτοπίας
μια διατύπωση είναι σαν να βάζει για πρώτη φορά ξανά τα φτερά του ο ίκαρος

Δεν έχω καμιά εκτίμηση στην ματαιοδοξία της, την αντιμετωπίζω ως όμορφο
κινέζικο πυροτέχνημα, μια ναρκισσιστική πράξη επιθυμίας

κι όμως όλες μαζί, η κάποιες φαίνεται να αποκτούν τέτοια δύναμη
ώστε να δημιουργούν ανίκητα πεδία αυτό-εκπλήρωσης

τι είναι ο κομμουνισμός, στην μαγεμένη στα βάθη του απίθανου ουσία του , παρά μια ανόητη αφαιρετική διατύπωση με το σπέρμα

της δυστυχίας εγκλωβισμένο στα βρωμερά χνώτα του τι είναι γι αυτό κάθε -ισμός
που ξεσκίζει μέσα στην αχαλίνωτη μανία τη ροδαλή σάρκα ψυχών που ανόητα ελπίζουν

Η πράξη είναι εντελής και τέλεια δείχνοντας  και παρά μόνον πράττοντας γλωσσικά
έστω και κατ’ εξακολούθηση διαμορφώνουμε ένα πλέγμα πίστης στη διατύπωση

«one can only write if one arrives at the instant towards which one can only move through space opened up by the movement of writing »

είμαστε πάντα τόσο βέβαιοι για την ακραιφνή συστοιχία της πραγματικότητας
που δεν προκύπτει πως αυτή είναι ένα συμπίλημα θρασειών μυθολογιών

Μη προσπαθείτε να διατυπώσετε, ο κόσμος στη φύση του είναι αναρχικός
Και αυτό που διατυπώνεται είναι ήδη μια αντίφαση

Αντισταθείτε με τα μέσα τους ρίχτε τους από τον έκπαγλο θρόνο τους
Φερθείτε με κεκοσμημένη ευπρέπεια απρεπώς

Σαν να αυνανίζεστε κάτω από τα σεπτά ράσα
Στο ιερό της εκκλησιάς