Ο Θάνατος φαίνεται να είναι ένα γνωσιολογικό όριο,

Νιώθω ότι την ύστατη ώρα
Μου αφαίρεσαν την φωνή
Ότι είμαι σε εκείνο τον όνειρο σκύλο
με τον γκρίζο τύφο
Που προσπαθώ να αρθρώσω τις λέξεις
Και αυτές είναι δεμένες και μάταια

Και τι να πω που οι γύρω μου
Άνθρωποι σχεδόν χωρίζονται
απ των δοντιών τους τη κατάσταση
κάνε μια έρευνα στο μηχάνημα
της πολυεθνικής στη λέξη
περιοδοντίτιδα και θα το βρείς

Και οι άνθρωποι πεθαίνουν
γιατί μεσ’ την αφθονία
Του σύμπαντος κόσμου
Για κείνους δεν περίσσεψε ούτε
Μια μπουκιά απ’ των σκουπιδιών μας
Το ψωμί

Βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές
Δομές υπερδομές εξυγιάνσεις
Αλίμονο μόνον φαύλα ερρύουν
Στερούν σε εσένα και σε μένα
Το βασικό αγαθό

Θα πεθάνεις ετών 57 από αδιάγνωστο
Διαβήτη η Καρκίνο του εντέρου
Θα σε δω στη φυλακή στις 72 ώρες μου
Χρωστάς και εσύ στον εοππυυ

Κι είναι η δημοκρατία τόσο
άδολη και απλή
που εύκολα την πνίξαμε
στην Ύδρα του φαρισαϊσμού
στον καθεστωτικό υποκριτικό
συντηρητισμό που τον έχεις και συ
τον έχω και εγώ
και το πιο δυσάρεστο να σου πω
δεν σταματάμε στο παιδί
να μαθαίνουμε γι αυτό

Δεν υπάρχουν Δον κιχώτες Νίκο
Γιατί πεθαίνουν πρώτοι.

Ο Θάνατος φαίνεται να είναι ένα γνωσιολογικό όριο, είναι σα να λέγαμε ενα σημείο γνωσιολογικού κενού η ασάφειας , όλοι συνεπώς τον κοιτούν με μιαν αγωνία, και εντούτοις υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς να τα δεχθείς για να μην τον υποστείς. Είθε η Θεοί να μην σε εισφέρουν σε αυτήν την απέλπιδα θέση.

Είναι παντελώς ανόητο να συζητούμε έστω στα πλαίσια μιας μεταφυσικής για το Θάνατο ας συζητούμε πως θα δραπετεύουμε δια της ζωής.

ΕΚΔΟΧΗ Β : Νιώθω ότι την ύστατη ώρα
την φωνή μ’αφαιρέσαν
κι ότι σε εκείνο τον όνειρο σκύλο
με τον γκρίζο τύφο σαν είμαι
που τις λέξεις να αρθρώσω προσπαθώ
Και αυτές είναι δεμένες και μάταια

Και τι να πω που οι γύρω μου
Άνθρωποι χωρίζονται σχεδόν
απ των δοντιών τους τη κατάσταση
κάμε στο μηχάνημα μιαν έρευνα
της πολυεθνικής στη λέξη
περιοδοντίτιδα και θα το βρεις
Να δεις

Και να που οι άνθρωποι πεθαίνουν
γιατί μεσ’ την αφθονία
Του σύμπαντος κόσμου
Για κείνους δεν περίσσεψε ούτε
Μια από των σκουπιδιών μας
μπουκιά

Εξαίσιες Βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές
Δομές υπερδομές εξυγιάνσεις
σε τεχνικές αλάνθαστες λεπτές και παγερές
Αλίμονο μόνον φαύλα ερρύουν
Στερούν σε εσένα και σε μένα
Το βασικό αγαθό

Θα πεθάνεις ετών 57
από αδιάγνωστο Διαβήτη
η Καρκίνο του Εντέρου
όπως στη φυλακή θα σε ιδώ
στις 72 μου ώρες
Χρωστάς και εσύ στον εοππυυ

Κι είναι η δημοκρατία τόσο
άδολη και απλή
που εύκολα την πνίξαμε
στην Ύδρα του φαρισαϊσμού
σε ένα καθεστωτικό υποκριτικό
συντηρητισμό που τον έχεις και συ
τον έχω και εγώ
και το πιο δυσάρεστο να σου πω
δεν σταματάμε στο παιδί
να μαθαίνουμε γι αυτό

Δεν υπάρχουν Δον κιχώτες Νίκο
Γιατί πεθαίνουν πρώτοι.

Ο Θάνατος φαίνεται ένα γνωσιολογικό όριο,
η σα να λέγαμε ενα σημείο γνωσιολογικού
κενού η ασάφειας ,
όλοι συνεπώς τον κοιτούν με μιαν αγωνία,
και εντούτοις υπάρχουν πράγματα
που να τα δεχθείς δεν μπορείς
για να μην τον υποστείς.
Είθε η Θεοί να μην σε εισφέρουν
Σε αυτήν την απέλπιδα θέση.

Είναι παντελώς ανόητο να συζητούμε λοιπόν
έστω στα πλαίσια μιας μεταφυσικής λαμπρής για το Θάνατο
ας συζητούμε πως θα δραπετεύουμε δια της ζωής